"ခင်သက်ထား"

 

"ခင်သက်ထား"

ခင်သက်ထားသည် စိတ်စောနေသဖြင့် ဖာသည်မဆန်ဆန် ဦးဘ၏ ပြော့ခွေနေသောလီးကြီးကို သူမ၏ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် ဆွပေးနေရာ မကြာမီ မာကျောတောင့်တင်းလာ၏။ မတောင်မီက ကြက်တက်လေးလောက်ရှိသော်လည်း တောင်လာသောအခါ ခရမ်းသီးအလတ်စား နီးနီးကြီးထွားလာပြီးလျှင် အရှည်ငါးလက်မခွဲခန့်ရှိလေသည်။ ခင်သက်ထား ခြင်ထောင်သံပါပါညု၍ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

"ဟီဟိ ဘဘကြီး ခလေးမွေးအောင်လုပ်နိုင်လို့လား.

"ညားတော့သိရမှာပေါ့ကွာ"

"သိနေတာပဲ ဘဘကြီးဟာက ထလဲမထ သေးလဲသေးနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဟိုမှာ လူမမာတယောက်လုံးပစ်ထားခဲ့ရတာ ဘဘကြီးရဲ့"

လုံးပတ်ကြီးပေမဲ့ ဟာမက်၊ လီလျောင်တန်၊ ကျော်မိုးတို့လောက်တော့မရှည်။ တိုလျှင်တုတ် သေးလျှင်ရှည်ပါစေဟု မိန်းမတို့ဆုတောင်းပြည့် လီးပိုင်ရှင်ဖြစ်ပါ၏၊ "လာတော့လဲ ဘဘကြီးဟာကကြီးသားနော်" ခင်သက်ထားက ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆောက်ရည်ကြည်များရွမ်းနေသည့် ဆောက်ပတ်ထဲ လီးမြုပ်အောင် ဆွဲထည့်ပေးလိုက်သည်။

"မကြီးပါဘူးကွဲ့ ခံကြည့်တော့သိမှာပေါ့"

ဦးဘကြည်သည် အသင့်ထည့်ပေးထားသော သူ၏လီးကြီးကို တဝက်မျှဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးလျှင် နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ တချက်ချင်းမျှင်းဆောင့်၏။

ခင်သက်ထားမှာ ထိုထက်ကြီး၍ရှည်သော လီးများကိုခံဖူးသဖြင့် ကျင့်သားရနေသော်လည်း ရုတ်တရက်ဝင်သွားသောအခါ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။

"နာလို့လား ထား"

"မေးမှမေးရက်ပလေ ဘဘကြီးရယ် ထားကအပျို၊ ဘဘကြီးကလူအိုလဲဖြစ်ပြန် လီးကလဲကြီးပြန်ဆိုတော့နာတာပေါ့ . . . ထား ဒီလိုယောက်ျားနဲ့ တခါမှမတွေ့ဖူးဘူး။ ဘဘကြီးကိုချစ်လွန်းလို့ အခုလို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး ခံပေးတာသိလား၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင် ကိုယ့်ထက်လဲ အသက်အရွယ်ကြီးတော့ ထားအနေနဲ့ မရှက်နိုင်ဘဲ ဘဘကြီးလီးကို ဆွပေးတယ်မဟုတ်လား"

"သိပါတယ်ကွယ် . . . ဘဘကြီးကဒါကြောင့်ချစ်တာ"

ဦးဘသည် ခင်သက်ထား၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ တသားထဲကျအောင် ဖိချလိုက်ပြီးလျှင် ချိုင်းအောက်မှလက်လျှို၍သိုင်းဖက်ကာ ဆယ်ချက်ခန့်ဆက်ဆောင့်ပေးနေ၏။ သူ့ဗိုက်ခေါက်သားကြီးကခံနေသဖြင့် လီးမှာ ခင်သက်ထားစောက်ခေါင်းတွင်းသို့ မဝင်ဘဲ သုံးပုံနှစ်ပုံမျှသာ ဝင်ထွက်နေသည့်အတွက် ခင်သက်ထားအဖို့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေ၏။ အောက်မှပင့်လျှက် စကောဝိုင်းသလိုဝိုင်း၍ ခါးလေးကို ကော့ကော့ထိုးလိုက်ရာ ဦးဘသည် အထူးဇိမ်တွေ့နေ၏။ အပေါ်မှ သုံးလေးချက်ညှောင့်လိုက် နားနေလိုက်နှင့် ခင်သက်ထား၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်နေလေ၏။

ခင်သက်ထားကလည်း ဦးဘ၏ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ကာ မျက်လုံးအစုံဝင်းလက်နေ၏။ ဦးဘ၏ကိုယ်လုံးမှာဝလွန်းသဖြင့် ကျော်မိုး၊ ဟာမက်၊ လီလျောင်တန်တို့၏ သုံးကိုယ်စာလောက်လေးသော်လည်း ခင်သက်ထားသည် ကာမစိတ်ကြောင့် မမှုပေ။ အောက်မှနေ၍တအင်းအင်း တအဲအဲညဉ်းညူရင်း ဦးဘ၏ နှုတ်ခမ်းကိုပင် အတင်းလိုက်စုတ်နေ၏။

"ဆောင့်လေဘဘကြီးရဲ့ အပေါ်က ဖိထားရုံနဲ့ပြီးမှာလား"

ခင်သက်ထားက အားမလိုအားမရ ပြောဆိုရင်း သူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန်ကားပေးလျှက် သုံးလေးချက်ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ ဦးဘမှာမောနေ၏။ စိတ်ရှိတိုင်းလဲ ထင်တိုင်းမဆောင့်နိုင်ပေ။

"ဆောင့်နေတာပဲ ထားရဲ့ မင်းကသိပ်လောကြီးနေတာကိုး"

ဦးဘသည် မောဟိုက်သံကြီးနှင့်ပြောရင်း ခင်သက်ထား၏ပခုံးနှစ်ဖက်ကို နာနာဖက်၍ ခွန်အားရှိသမျှ ၁၀ ချက်ခန့် သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံး သွက်သွက်ခါလျှက် ဂျိုးဂျိုးဂျွတ်ဂျွတ် အသံများ မည်ဟီးသွားလေသည်။ ထိုအခါ ခင်သက်ထားသည်တချီပြီးသွားသဖြင့် ဦးဘ၏ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်တိုက်ကုတ်ချစ်နေ၏။ ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ကားလိုက်စုလိုက်နှင့် အကြောအချဉ်စုရုံးတက်နေသည်။ ဦးဘကား မပြီးသေးပေ။ ဟောဟဲ ဟောဟဲ နှင့်မောနေ၏။

ဗိုက်ပေါ်တွင်မလှုပ်ရှားဘဲ ငြိမ်သက်နေရာ ခင်သက်ထားသည် တချီပြီးသွားသဖြင့် တဏှာစိတ်လျော့နည်းကာ လေးရမှန်း သတိထားမိလာတော့၏။

"မပြီးသေးဘူးလားဘဘကြီးရယ် ဘဘကြီး ကိုယ်ကလေးလိုက်တာ"

"မပြီးသေးဘူး ထားရဲ့၊ ပုံစံတမျိုး ပြောင်းလိုးပါရစေ"

ဦးဘသည် ထား၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ထလိုက်၏။ ပြီးလျှင်ထား၏တကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်တွင်ကန့်လန့်၊ ဖင်နှစ်လုံးကို ကုတင်အစွန်းတွင်တင်ထားလျက်၊ အောက်မှခေါင်းအုံးခုလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်နှစ်ချောင်းနောက်သို့ပစ်ခါ နံရံကိုတွန်းထားစေလျက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်ဝင်ရပ်၍ တချောင်းကိုပခုံးပေါ်သို့ ထမ်းတင်လိုက်သည်။ ဤတွင် ခင်သက်ထား၏ဆောက်ပတ်အုံလေး တခုလုံးမှာ နောက်သို့ အစွမ်းကုန်ပြူးထွက်နေရာ တောင်မတ်နေသော သူ၏လီးကြီးကို တေ့ပြီးသွင်းလိုက်သဖြင့်

" ဖွပ် "ဆိုပြီး အဆုံးထိဝင်သွားတော့သည်။ ခင်သက်ထားလည်း အထက်သို့ ကော့ကော့တက်သွားပြီးလျှင် မော့၍ဦးဘအားကြည့်ကာ

"အခုမှ အဆုံးဝင်တယ်ဘဘကြီးရဲ့ စိတ်ကြိုက်ဆောင့်စမ်းပါ၊ ထား တောင့်ခံထားမယ်"

ဟု ရယ်သွေးသွမ်း၍ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်း၊ ယောက်ျားများဟာ ဘယ်လောက်ပဲအသက်ကြီးကြီး ဒီနေရာမျိုးမှာ တကယ်ကြိုးစားပါလားဟု မှတ်ချက်ချမိပြန်သည်။

"စိတ်ကြိုက်ဆောင့်စမ်းပါ၊ ထားတောင့်ခံထားမယ်"

ဦးဘမှာ ညှောင့်အားဆောင့်အား ကောင်းသည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်၍ မို့မောက်ကြီးထွားသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို နာနာနယ်လျက် အချက်လေးဆယ်ခန့် မနှေးမမြန် တအားဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ

"ဖွတ်... ဖတ်ဖတ်... စွပ်စွပ်... ပြွတ်.. ပြွတ်.. ဖွပ် ’’

ဟူသော ဆောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သံ ထွက်သံများ တခန်းလုံးဆူညံသွားပြီးလျှင် နှစ်ဦးသားဆုံ၍ အဆုံးစွန်ပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

"ကောင်းရဲ့လား ထား"

"ကောင်းပါတယ် ဘဘကြီးရယ်၊ ဘဘကြီးရောကောင်းရဲ့လား"

"ကောင်းတာတော့ မပြောနဲ့ဟေ့၊ အိမ်ကဟာမကြီးကို မေ့သွားတာပဲ" ဦးဘသည် တစ်မိနစ်ခန့်မှိန်းပြီးလျှင် ခင်သက်ထားဆောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ၏လီးကြီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ရာ

"ဖွပ် .. ဗြွတ်"

ဟူသောအသံနှင့်အတူ အပြင်ဘက်သို့ တန်းလန်းကြီး ထွက်လာလေတော့သည်။ ခင်သက်ထားကလည်း လူးလဲထ၍ အဝတ်အစားများ ဝတ်လိုက်လေသည်။

"ကဲ တူမလေး၊ နောက်တပတ် ဥပုပ်နေ့ ဒီအချိန်ကျရင် ဆက်ဆက်လာခဲ့ဦးနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး"

ဦးဘသည်လီးတန်းလန်းနှင့် သူ၏ဘီရိုထဲမှ ငွေအထပ်လိုက်ဆွဲထုတ်ကာ ခင်သက်ထားအား ကတိအတိုင်းပေးလိုက်သည်။ ခင်သက်ထားမှာ အပြုံးပန်းပွင့်လျက် ဦးဘအပေါ်အားကိုး၍ လင်လုပ်ချင်စိတ်များ တမဟုတ်ချင်းပေါ်လာလေသည်။

"ထား ဘဘကြီးကို တကယ်အားကိုးရမှာလား . . ဟင်"

ထားက ငွေစက္ကူများကိုယူ၍ သူမ၏ လက်ပွေ့အိတ်ထဲသို့ထည့်ရင်း အပြုံးလေးနှင့် မေးလိုက်သည်။

ပြီးတော့ ဦးဘ၏ခါးကိုသိုင်းဖက်ရင်း ရင်ချင်းအပ်ထားလေသည်။

"ဟဲ.. ဟဲ.. တကယ်မဟုတ်ဘူး အခါတစ်ရာ ( တယ် ) ပါတယ် တူမလေးရဲ့ ၊ မင်းကသာ ဘဘကြီးကို မလှည့်စားပါနဲ့"

"အို . . ဘဘကြီးရယ်၊ ထားအနေနဲ့ လှည့်စားစရာမလိုပါဘူး၊ ဘဘကြီးတို့လို ယောက်ျားတွေကမှ လှည့်စားမှာပါ အခုလဲ ဘဘကြီးမယားဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ ထားအနေနဲ့ ဘဘကြီးကိုဘဲ လင်သားအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုချင်နေပါတယ်။ ဘယ်လိုလဲဘဘကြီး ဒီကိစ္စကိုအမြန်ဆုံး အကောင်အထည် ဖော်နိုင်ပါ့မလား"

"အကောင်အထည် ဖော်စရာမလိုပါဘူး ထားရယ်၊ ဒီလိုပဲနေသွားကြတာပေါ့၊ ဘဘကြီး မင်းတို့သားအမိအတွက် လိုသလောက်စရိတ် ထောက်မှာပါ" ခင်သက်ထား၏ ချစ်စဖွယ်မျက်နှာကလေးမှာ ငြိုးကျသွားသည်။

"ဒါဖြင့် . . ဘဘကြီးက ထားကို အပျော်သဘောမျိုးပေါ့လေ"

"ဒီလိုလဲမဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ လူကြီးဆိုတာ ကိုယ့်ဂုဏ်သိက္ခာ ကိုယ်ပြန်ငဲ့ရသေးတယ်"

"ထားနားလည်ပါပြီ။ ဘဘကြီးတို့လို လူကြီးလူကောင်း ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် စက်ရုံပိုင်ရှင် သူဌေးတွေဟာ ကိုယ့်လက်အောက်က အလုပ်သမား မိန်းကလေးတွေကို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး အပျော်ခြေတော်တင်လေ့ရှိတယ်ဆိုတာ ထား သိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဘဝအခြေအနေကမလှတော့ သိရက်နဲ့ ဇွတ်မှိတ်ရတာပဲ"

ခင်သက်ထား၏အသံမှာ တုန်ရီလျက် မျက်လုံးအိမ်အတွင်းမှ မျက်ရည်များ ရစ်ဝဲလာ၏။

"ဘဘကြီးမငြင်းလိုဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဘဘကြီးက သူများနှင့်တူတာ မဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်းကိုမယားငယ်အဖြစ်နဲ့ ယူထားရင် ပေါ်သွားတဲ့တနေ့မှာ မင်းလဲဒုက္ခရောက်မယ် ဘဘကြီးလဲ အရှက်ကွဲမယ်၊ ဒါကြောင့် ဘဘကြီးတောင်းပန်တာပါ၊

နောင်အခြေအနေပေးလာရင်လည်း ဖြစ်သလို စခန်းသွားကြသေးတာပေါ့" တကယ်တော့လည်း ထားတို့လို အားကိုးရာမဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်သည် ယောက်ျားတကာတို့၏ လှည့်စားခြင်းကို ခံရမည်သာဖြစ်သည်။

"ရှိပါစေတော့ ဘဘကြီးရယ်၊ ထားရဲ့ ကုသိုလ်ကံက ဆိုးပါတယ်၊ ကိုင်း... ထားပြန်မယ်၊ ဘဘကြီးချိန်းတဲ့နေ့ကို ထားလာခဲ့ပါ့မယ်"

ထားသည် ငိုသံပါလေးနှင့် ပြောဆိုပြီးနောက် ဦးဘ၏အခန်းထဲမှ ချာခနဲလှည့်ထွက်သွားလေသည်။ ဤအချိန်မှစ၍ ထား၏ဘဝမှာ ကြေးတန်းစားမိန်းမပေါ့ဘဝသို့ ကူးပြောင်းမှန်းမသိ ကူးပြောင်းသွားလေပြီ။ အပြင်ဘက် ဘိနပ်ချွတ်သို့ရောက်သောအခါ ထားသည် မျက်လုံးပြူးသွားရှာ၏။ အကြောင်းမူကား သူမချွတ်ခဲ့သော ဒေါက်မြင့်သားရေဘိနပ်မှာ မတွေ့ရတော့ပေ။ အနီးအပါးတွင် မည်သူမျှလည်းမတွေ့ရ။ လူရိပ်လူခြေလည်းမမြင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး တိတ်ဆိတ်စွာ ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေသည်ကို ထူးဆန်းစွာတွေ့ရလေသည်။ သို့သော် အချိန်မရှိတော့သဖြင့် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး တွေးတောမနေတော့ပဲ ခွေးချီသွား၍သာ မိမိဘိနပ်မတွေ့ရတာဖြစ်မည်ဟု တထစ်ချယုံကြည်လျက် လှေခါးမှ ပြေးဆင်းသွားလေသည်။ အိမ်ရောက်သောအခါ မိခင်ကြီးအား ရရှိလာသည့်ငွေကြေးနှင့် ဆရာဝန်ခေါ် ၍ ကုသသဖြင့် သက်သာသွား၏။ ဆရာဝန်ပြန်သွားပြီး များမကြာမီအတွင်း ခင်သက်ထား မမျှော်လင့်တော့သော ချစ်သူဇော်လွင် ပေါက်လာသည်။

ခင်သက်ထားမှာ ဝမ်းသာလွန်း၍ ရုတ်တရက် အံအားသင့်သွားသည်။ ပြီးတော့လည်း မျက်လုံးအိမ်အတွင်းမှ မျက်ရည်ဥများ ဝဲလာသေးသည်။

"ဟင်... မောင်.. ထားကိုမမုန်းသေးဘူးနော်" ခင်သက်ထား ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဇော်လွင်အား ပြေးဖက်လိုက်၏။ ဇော်လွင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပြေးဖက်၍

"မမုန်းသေးပါဘူးထားရယ်၊ ထားဟာ သစ္စာရှိမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း မောင်အခုမှသိရလို့ တောင်းပန်ဖို့ တမင်လာခဲ့တာပါ"

ဟု အပြုံးနှင့် လေချိုအေး အဖြေပေးလိုက်သည်။ ထား၏ချစ်စရာ မျက်နှာလေးမှာ လမင်းကြီးပမာ ဝင်းလက်သွားရှာသည်။

"ဝမ်းသာလိုက်တာ မောင်ရယ်၊ လာအခန်းထဲသွားရအောင်။ မောင့်ကိုလေ.. ထား မျိုသိပ်ထားသမျှခံစားချက်တွေ ဖွင့်ပြောချင်လွန်းလို့ "

ထား၏မိခင်ကြီးမှာ ဆရာဝန်၏ ဆေးတန်ခိုးကြောင့် အိပ်ပျော်နေလေသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် ခင်သက်ထားနှင့် ဇော်လွင်လည်း အခန်းထဲသို့ တပြုံးပြုံး ရောက်ရှိလာကြသည်။ အခန်းတခုလုံးကား မိန်းကလေးတဦးတယောက်၏ အသုံးအဆောင်များပြည့်နှက်နေရုံမျှမက ခြေရင်းပိုင်း၌ ကိုယ်အလှပြုပြင်သော အားကစားပစ္စည်းများကိုပါ တွေ့မြင်ရပေသည်။

"ထားက အားကစားလဲ ဝါသနာပါတယ်နော်၊ မောင်ဖြင့် သိတောင်မသိဘူးကွယ်၊ ဒါကြောင့် ကိုယ်ကာယဟာ သဘာဝထက်ပိုပြီး လှနေတာကိုး"

ဇော်လွင်သည် ခင်သက်ထား၏အလှကို ချီးကျူးပြီးနောက် ပခုံးမှလွယ်အိတ်ကိုနံရံမှ ချိတ်တခုတွင် ချိတ်ထားလိုက်၏။

ခင်သက်ထားမှာ ဇော်လွင်၏အိတ်ကို တချက်မျှလှမ်းကြည့်လျက်

"ဘာတွေများဝယ်လာတာလဲ မောင်ရယ် ဒုက္ခရှာလိုက်တာ၊ ထားကလက်ဆောင်ပေးမှ ချစ်မယ့်ကြိုက်မယ့် မိန်းမစားမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ မောင့်အပေါ်မှာ တကယ့်မေတ္တာစစ်နဲ့ ချစ်နေတာပါ၊ မှန်း . . ဘာတွေလဲ ထားမကြည့်ရဘူးလား"

ဟု ပြောပြောဆိုဆို လွယ်အိတ်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်စဉ် ဇော်လွင်က ခင်သက်ထား၏ လက်ကိုဆွဲကိုင်ထားလျက် "မကြည့်ပါနဲ့ထားရယ်၊ မောင်ပြန်ခါနီးကျ ပြလဲပြမယ် ပေးလဲပေးမယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်သူတယောက်အနေနဲ့ အမြတ်တနိုးပေးတဲ့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းကိုတော့ လက်ခံစေချင်တယ်"

ဟုအပြုံးနှင့်ပြောရင်း တယောက်အိပ် ကုတင်လေးပေါ်သို့ တွဲခေါ် သွား၏။

"ထားမေမေ နေကောင်းသွားပြီ မဟုတ်လားဟင်"

ဇော်လွင်က စကားလွှဲ၍မေးလိုက်သည်။

"နေကောင်းသွားပါပြီ မောင်ရယ်၊ ဒီအပတ်တော့ ရောဂါလုံးလုံး ပျောက်ကင်းရဲ့လို့ မျှော်လင့်ရတာပဲ"

"ဝမ်းသာပါတယ်ကွယ်"

ခပ်ပြုံးပြုံးပြောလျက် ဇော်လွင်က ခင်သက်ထားအား ရင်ခွင်ထဲဆွဲပြီး တချက်မျှ နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ ခင်သက်ထားက နားလည်လိုက်ပါပြီ။ ထို့ကြောင့် အခန်းတံခါးကို ကပြာကယာထပိတ်၍ ကုတင်ပေါ် ပြန်ထိုင်သည်။ ထိုအခါဇော်လွင်က ရင်ချင်းအပ်တအားဖက်၍ အလိုက်သင့် လှဲချလိုက်သည်။

"မောင့်အလိုကျ... ထား မငြင်းရက်ပါဘူး.. မောင်ရယ်၊ ဒါပေမယ့် မေမေနေမကောင်း ဖြစ်နေတဲ့အတွက် မသင့်တော်ဘူးလို့ အောက်မေ့တာပဲ"

"ဘာဆိုင်လို့လဲ.. ထားရယ်၊ ဒါတွေအယူမရှိပါနဲ့"

ပြောရင်းဆိုရင်း ခင်သက်ထား၏ အပေါ် ကြယ်သီးများကို တလုံးချင်းဖြုတ်နေသည်။

ထို့အတူ ထမီကိုခြေထောက်နှင့်ကန်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘော်လီအင်္ကျီကို နို့ကြီးနှစ်လုံးအပေါ်မှ ဆွဲချွတ်၍ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပေးကာ အဆိုပါ ကြီးထွားဝင်းဝါနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် လူချင်းခွာလျက် ဇော်လွင်သည် သူ့ကိုယ်မှ အဝတ်အစားများကို တခဏချင်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ ခင်သက်ထားမှာ သဘာဝကိုယ်လုံးနှင့် ပကတိဖြူဝင်းနေသည်။ ချစ်သူတယောက်မို့ ရှက်သွေးလေးများဖြန်းကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ရှက်လိမ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့်ဇော်လွင်မှာ ဆောက်ပတ်ကိုမတွေ့ရပဲ မို့မောက်ချွန်ကားသော နို့ကြီးနှစ်လုံးနှင့် ပြေပြစ်ဖြောင့်စင်းသည့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကိုသာ မက်မောစဖွယ် မြင်တွေ့နေရလေသည်။ ခင်သက်ထား၏ သဘာဝအလှကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ဇော်လွင်၏ကြီးထွားရှည်လျားလှသော လီးတံကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်မတ်လာလေသည်။ လူချင်းခွဲနေသဖြင့် တယောက်၏သဘာဝကို တယောက်ကတွေ့မြင်နေရရာ ထားက ရှက်ဟန်ဖြင့်

"အို မောင်ကလဲ ရှက်စရာကြီး"

ဟုဆို၍ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ တဘက်သို့ ကျောခိုင်းကာ စောင်းအိပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ကြီးထွားဖွံကားသော ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးနှင့်အတူ ညက်ညောသော ကျောပြင်လေးတလျောက်ကို မက်မောဖွယ် တွေ့မြင်ရပြန်လေသည်။ ဇော်လွင်မှာ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။ ခင်သက်ထား၏နောက်တွင် အတူလှဲအိပ်၍ တောင်မတ်နေသော သူ၏လီးကြီးကို ဖင်နှစ်လုံးကြားသို့ အသာတေ့သွင်းကာ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အသာအုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ခင်သက်ထား၏တကိုယ်လုံးမှာ ကြက်သီးများဖြန်းပြီး တုန်လှုပ်သွားရလေသည်။

"မောင်ကလဲကွယ်..."

ခင်သက်ထားသည် ချွဲတဲတဲအသံနှင့်ညုကာ ပက်လက်လှန်မပေးဘဲ နို့နှစ်လုံးကို လက်ဝါးနှင့်ဖုံး၍ စောင်းမြဲစောင်းထား၏။ ဖင်ကြားထဲတွင် လီးကြီးထိုးသွင်းထားသဖြင့် ယားသလိုလို ခံချင်သလိုလိုနှင့် တမျိုးအရသာထူးနေသည်။ အမှန်မှာတော့ မိမိတကယ်ကြိုက်နှစ်သက်သော ချစ်သူတယောက်နှင့် လွတ်လပ်စွာ ထင်သလိုနေရသည်မှာ ကြည်နူးပျော်ရွင်စရာအကောင်းဆုံးဖြစ်ပါ၏။ ဇော်လွင်သည်နောက်မှနေ၍ ဖင်ကြားထဲမှ လီးကိုသွင်းချီထုတ်ချီ အသာဆက်ညှောင့်နေသော်လည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ မဝင်ပေ။ စောက်စေ့နှင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလောက်သာ ဒစ်နှင့်ပွတ်တိုက်မိသည့်အတွက် နှစ်ဦးစလုံးမရိုးမရွနှင့် ဆိုးတိုးဆတ်တတ်ဖြစ်လာကြ၏။ အထူးသဖြင့် ခင်သက်ထားမှာ ခံချင်စိတ်ပြင်းထန်လာသည့်အလျောက် သူ၏ဖွံထွားလှသော ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကိုနောက်သို့ ကော့၍ကော့၍ပေးနေသဖြင့် ဇော်လွင်ကနို့နှစ်လုံးကို တအားဆုပ်နယ်လျက် လီးကိုပြန်ဆွဲနှုတ်ပြီးလျှင် ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်လေသည်။ ပြီးမှ အပေါ်သို့လှိမ့်တက်ကာ ပါးလွှာသောနှုတ်ခမ်းအစုံကို တအားကုန်တေ့စုပ်လိုက်ပြန်ရာ ခင်သက်ထားသည် ငါးဖယ်ပျံကော့တက်လာလျှက် ကျောပြင်ကြီးကိုအောက်မှ ပင့်သိုင်းဖက်ထားလေတော့သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာလဲ စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ဆင်းလာလျက် ပေါင်နှစ်လုံးကို စိလိုက်ဟလိုက်နှင့် ခါးကလေး ကော့၍ကော့၍ ထိုးနေလေသည်။

"မောင် . . မောင် . . ဟင့် . . ဟင်း . . ဟင်း"

သဲ့သဲ့မျှထွက်ပေါ် လာသော ( ခေါ် သံ ) ညည်းညူသံများမှာ တဏှာရာဂ၏ တိုက်တွန်းနှိုးဆွလာသော ညုသံများသာဖြစ်ပါ၏။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ ( တက်လို း ပါတော့ မောင်ရယ် ) ဟုဖွင့်မပြောသော်လည်း ဤသို့ ကိုယ်အမူအယာ နှုတ်အမူအယာ ပြခြင်းအားဖြင့် တက်လိုးခိုင်းသည်နှင့် ဘာမျှမခြားတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဇော်လွင်သည် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အသာအယာပွတ်ချေရင်း တောင်မတ်နေသော သူ၏လီးတန်ဒစ်ကြီးကို ပွင့်အာ၍အရည်ရွမ်းနေသော စောက်ခေါင်း အတွင်းသို့ အသာတေ့သွင်းလိုက်ရာ

"ႁပြတ္ "

ဆိုတဝက်နီးပါးမျှဝင်သွားသည်။ ဤတွင် ခင်သက်ထားသည် အစွမ်းကုန်ထရွနေသဖြင့် ဇိမ်တမျိုးတွေ့လျက် အယားပြေသလိုလိုဖြစ်သွားပြီးလျှင် တချက်မျှတအားကုန် ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ဇော်လွင်က ထိုးမသွင်းပဲ သုံးပုံနှစ်ပုံခန့်ဝင်သွားလေသည်။

"ထား မောင်နဲ့အခုလိုနေရတာ သိပ်ကောင်း၊ သိပ်ပျော်တယ် မောင်ရယ်.. မောင့်စိတ်တိုင်းကျ ထင်သလိုသာ လိုးပါတော့၊ ချစ်တဲ့သူနှင့်အတူတူ နေရာတာဟာ လောကနိဗ္ဗာန်ပါဘဲ"

"မောင်လဲဒီလိုပါပဲ ထားရယ်"

ဇော်လွင်သည် ပြောပြောဆိုဆို အဆုံးအထိ တအားဆောင့်လိုးထည့်လိုက်၏။ ခင်သက်ထားမှာ ရုတ်တရက် ကုန်းတက်သွားကာ မျက်လုံးအစုံ ပြူးသွားရှာသည်။ ထို့နောက် ဇော်လွင်မှာ သုံးလေးချက်မျှဆောင့်၍ နှုတ်ခမ်းကို လျှာနှင့်ကလိပေးလိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်၊ အဆုံးထိသွင်းပြီး ပွတ်လိုက်ထိုးလိုက်ဖြင့် အရသာ မတွေ့တွေ့အောင် ဇိမ်ခံညှောင့်နေသဖြင့် ခင်သက်ထားမှာ မျက်လုံးအစုံမှေးလျှက် ထွန့်ထွန့်လူးနေလေသည်။

ယင်းသို့ လိုးနေရာမှတဖန် ဇော်လွင်က ဗိုက်ပေါ်မှကုန်းထ၍ ခင်သက်ထား၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကိုထောင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် တလုံးကိုဘေးသို့ ကားနိုင်သမျှ ကားအောင်ဖြဲထားစေလျှက် ကျန်ပေါင်တလုံးကို ဒူးကွေးထောင်ကာ ပုခုံးတဖက်ကို ဒေါင့်တန်းဆွဲပြီးလျှင် သုံးလေးချက်ခန့် အားရှိပါးရှိ ဆောင့်လိုး ထည့်ပေးလိုက်၏။

"ဘွတ် . . ဘွတ် . . စွိ . . စွိ . ."

"အား . ."

"ကောင်းရဲ့လား . . ထား"

"အဆုံးဝင်တော့ ကောင်းလဲကောင်း အောင့်လဲအောင့်တယ်မောင်ရယ်၊ ဒီပုံစံမျိုးနဲ့ လုပ်တတ်ရင်မခေတော့ဘူး။ ဟင်း မောင်တော့ ဖာမတွေကိုလိုးဘူးပြီ ထင်တယ် ဒီနည်းကိုဖာသည်မတွေသင်ပေးမှာဘဲ"

"ထားကလဲကွာ သဘာဝပဲ ဘယ်သူသင်ပေးရမှာလဲ"

"တော်စမ်းပါမောင်ရယ်၊ မောင်တို့ယောက်ျားတွေလားနေမှာ" ခင်သက်ထားက ချစ်မျက်စောင်းလေး ဝေ့ကာ ခနဲ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပုလဲသွယ်သွားလေးပေါ်လွင်လာအောင် ပြုံးနေ၏။ ဇော်လွင်ကမူ မည်သို့မျှ ပြန်မပြောတော့ဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လိုးနေရာ ဆောက်ပတ်မှာ အစွမ်းကုန်ပြူးအာ ပြဲထွက်နေသဖြင့် လီးကြီးဝင်သွားတိုင်း

"ဖွပ် . . စွပ် . . ဖွပ် . . စွပ် "

ဟူသော အသံများနှင့်အတူ အရသာရှိရှိ စီးစီးပိုင်ပိုင် ဝင်ထွက်နေ၏။ ခင်သက်ထားသည် အထူးအရသာတွေ့ကာ မျက်လုံးစင်းနေ၏။ ထိုအတွင်းဇော်လွင်က တအားဆောင့်၍ အချက်သုံးဆယ်ခန့် အဆက်မပြတ်လိုးပေးလိုက်သည့်အတွက် ခင်သက်ထားမှာ ကောင်းလွန်းသဖြင့် သူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကို မြှောက်၍ မြှောက်၍ ကော့ပေးလိုက်ပြန်သည်။

"အောင်မယ်လေး... ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်... ဆောင့်ပါ ဆောင့်ပါ နာနာကြီးဆောင့်လိုး လိုက်စမ်းပါ.. ဟင်း . . ဟင်း"

ဇော်လွင်သည် စာကလေး၏စံချိန်ကို ချိုးကာ မနားတမ်း သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်နေ၏။ ကုတင်တခုလုံးမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်လျှက် ဆောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သံထွက်သံများမှာ တခန်းလုံး ဆူညံနေလေတော့၏။ ခင်သက်ထားသည် လီးမျိုးစုံသလောက် ခံဖူးသူတဦး ဖြစ်သော်လည်း ဇော်လွင်၏လီးမှာ မကြီးလွန်း မသေးလွန်း ပေမှီလူတန်းစေ့ လီးဖြစ်သဖြင့် အတိုင်းထက်အလွန် ခံ၍ကောင်းနေလေသည်။ ထို့အပြင် ရိုးရိုးပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲ စောက်ပတ် တခုလုံးကို အစွမ်းကုန်ဖြဲထားကာ အပေါ်မှဖိလိုးနေသော ပုံစံမျိုးမို့ ဇိမ်တွေ့လှပေသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်တချောင်းကို ဘေးသို့အစွမ်းကုန် ကားထားပြီးလျှင် တချောင်းကိုထောင်၍ ဒူးကွေးစေလျှက် ဒူး၏ထိပ်ဖျားပေါ်မှ လက်တဖက်နှင့်ဖိချပြီး လိုးလိုက်သောကြောင့် ပုံစံဆန်းသလောက် အဆုံးဝင်ပြီး ခံ၍ကောင်း၍ ကောင်းနေခြင်း ဖြစ်ပါ၏။ ဇော်လွင်သည် အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်ပေးလိုက်သောအခါ နှစ်ဦးစလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားကြလေသည်။ ဤတင်္ဒဂဝယ် နှစ်ဦးစလုံး အသက်ရှုများမြန်လျက် တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာကြ၏။ ထို့နောက် ခြေချောင်းလက်ချောင်းလေးများ ကိုယ်စီအသီးသီး ကုတ်ကွေးတက်သွားကြကာ နောက်ဆုံးဇော်လွင်က ခင်သက်ထား၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်လေတော့သည်...

ပြီးပါပြီ။